JACOBUS ZABARELLA (Giacomo Zabarella)

geb. 5. September 1533 in Padua
gest. 15. Oktober 1589 ebendort (nach einigen durch Selbstmord)

 

Durch seine Logik-Lehrbücher und Aristoteles-Kommentare, die zwischen der arabischen (averroistischen) und christlichen (alexandrinischen) Deutung vermitteln, einst weithin bekannter und einflußreicher Lehrer. Er war seit 1564 Professor der Logik und der Philosophie in Padua.

Hauptschriften: Logica, 1587; Apologia de doctrinae ordine Liber de quarta syllogismorum figura, 1589; De rebus naturalibus libri XXX, Köln u. Venedig 1590, auch Köln 1594 u. Frankfurt 1607 (Nachdruck Frankfurt 1966); Physica, 1601; In librum Aristotelis de anima, 1604; Apologia ad obiectiones Piccolomini de doctrinae ordine, 1606; De visu; De mente humana; De methodis Libri IV; De inventione aeterni motoris.

Ausgaben: Opera, Lyon, 1586-1587 in 5 Bdn.; Basel 1594; Opera Logice, Venedig 1578 (Teilnachdr. Bologna 1985), Logische Werke: Köln 1597, auch Frankfurt 1606-07 (Nachdruck 1965); philosophische: hsgg. von Hawenreuter, 1623.

Literatur: B. Lablanca, Giacomo Zabarella, 1878; A. Corsano, Lo strumentalismo logico di Giacomo Zabarella (in: Giornale critico Filos., 41), 1962; A. Poppi, La dottrina della scienza in G. Zabarella, Padua 1972; ders., Introduzione all‘ Aristotelismo Padovano, Padua 1991; H. Mikkeli, Jacopo Zabarella on the Nature of Arts and Sciences, Helsinki 1992.

NEXT

BACK to Index